czwartek, 30 marca 2017

Historia Tygodni Mody

Tygodnie mody to największe wydarzenie w tej branży. Polega na prezentacji swoich najnowszych kolekcji przez projektantów całego świata.


Najważniejsze pokazy odbywają się w Mediolanie, Paryżu, Londynie, Nowym Jorku i Berlinie.
Od stycznia do marca projektanci prezentują swoje kolekcje na sezon Jesień/Zima, natomiast od września do listopada projekty na sezon Wiosna/Lato.

Pokazy odbywają się zawsze na kilka miesięcy przed sezonem, tak aby showroomy miały czas na organizację (wysłanie przedstawicieli i propozycję współpracy z danym domem mody). 
Pierwsze pokazy rozpoczynają się w Nowym Jorku, następnie w Londynie i Mediolanie. Ostatnie pokazy odbywają się  w Paryżu. Wstęp na pokazy na Tygodniach Mody jest zawsze za okazaniem zaproszenia Zaproszenia otrzymują najbardziej znaczące osoby w świecie mody i właściciele butików oraz ich reprezentanci, fotoreporterzy.
Pierwotnie Tygodnie Mody miały na celu jedynie kupno i sprzedaż ubrań.  Pierwszy FW odbył się w 1903r. w Nowym Yorku. Sklep Ehrich Brothers zorganizował pokaz ubrań dostępny w ich sklepie dla kobiet ze średniej klasy. Od 1910 rosła popularność tzw. ,,parad modowych”, które miały Na celu promocję sklepu. Parady często odbywały się w restauracjach podczas lunchu czy kolacji. W 1943r. Pierwszy nowojorski FW miał głownie jeden cel: odwrócić uwagę od paryskiej mody podczas II WŚ. W Paryżu Tygodnie Mody odbywają się od zakończenia II WŚ, od 1945r. Mediolan rozpoczął swoją przygodę w 1958r. Dzięki Izbie Handlowej. Inicjatywa London Fashion Week wyszła od Brytyjskiej Rady Mody w 1984r. 
Pokaz Christiana Diora, 1950r. 
Obecnie Tygodnie Mody są widowiskiem i wydarzeniem medialnym.  Często na pokazach można usłyszeć i zobaczyć gwiazdy światowego formatu. Uliczni fotoreporterzy prowadzący własnego bloga lub zatrudnieni przez najlepsze modowe czasopisma fotografują gości z ciekawymi stylizacjami. 
 Często brak zaproszenia na pokaz nie przeszkadza tym najbardziej upartym w wybiciu się na Tygodniach Mody. Samo pojawienie się w ciekawej stylizacji może zapowiedzieć świetlaną przyszłość kariery modowej. 
,,The Best Street Style From Paris Fashion Week Fall 2016 By Christian Allaire "
Niektóre pokazy mogą być kampanią społeczną. ,,Guilty Clothesto kolekcja 
w ramach kampanii społecznej, która pokazuje, że kobiety nigdy nie są winne gwałtom.
Ubrania modelek były odwzorowaniem tych, które miały na sobie zgwałcone kobiety. 
Źródła:
 

środa, 1 marca 2017

Kim byli Żołnierze Wyklęci?


Żołnierze Wyklęci to osoby, które po zakończeniu II Wojny Światowej nie złożyły broni, lecz dalej chciały walczyć o prawdziwą wolność Polski. 

Powiedzcie mojej babci, 
że zachowałam się jak trzeba. -Danuta Siedzikówna ps. ,,Inka"



Urodzona 3 września 1928 r. w Guszczewinie koło Narewki, na skraju Puszczy Białowieskiej. Była wychowywana w rodzinie, gdzie od najmłodszych lat wpajano jej patriotyczne wartości.  Po śmierci matki, mając zaledwie 15 lat, Danuta razem z siostrą Wiesławą złożyła przysięgę AK w grudniu 1943 r. Aresztowana w czerwcu 1945 r. wraz z innymi pracownikami nadleśnictwa przez grupę NKWD-UB za współpracę z antykomunistycznym podziemiem.  Na przełomie 1945/1946, zaopatrzona w dokumenty na nazwisko Danuta Obuchowicz, podjęła pracę w nadleśnictwie Miłomłyn w powiecie ostródzkimW czerwcu 1946 r. została wysłana do Gdańska po zaopatrzenie medyczne dla szwadronu.
20 lipca 1946 r. została aresztowana przez funkcjonariuszy UB i osadzona w więzieniu w Gdańsku.
.Po ciężkim śledztwie 3 sierpnia 1946 r. skazana została na karę śmierci przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Gdańsku. W akcie oskarżenia "Inki" znalazły się zarzuty udziału w związku zbrojnym, mającym na celu obalenie siłą władzy ludowej oraz mordowania milicjantów i żołnierzy Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego. Zarzucono jej m.in. nakłanianie do rozstrzelania dwóch funkcjonariuszy UB podczas akcji szwadronu "Żelaznego" w Tulicach pod Sztumem.   Wyrok został wykonany 28 sierpnia 1946. Danuta Siedzikówna została zastrzelona wraz z Feliksem Selmanowiczem ps. „Zagończyk” przez dowódcę plutonu egzekucyjnego ppor. Franciszka Sawickiego, w więzieniu przy ul. Kurkowej w Gdańsku w obecności prokuratora wojskowego Wiktora Suchockiego i zastępcy naczelnika więzienia w Gdańsku Alojzego Nowickiego. Według relacji przymusowego świadka egzekucji, ks. Mariana Prusaka, ostatnimi słowami „Inki” było: Niech żyje Polska! Niech żyje „Łupaszko”!

Rotmistrz Witold Pilecki


  Urodzony 13 maja 1901r. w Ołońcu w Rosji. Pochodził z rodziny szlacheckiej pieczętującej się herbem Leliwa. Uczył się w szkole handlowej, a w czasach młodości był harcerzem. Maturę zdał w 1921 roku.W latach 1918–1921 służył w Wojsku Polskim, walczył podczas wojny z bolszewikami
W roku 1922 rozpoczął studia na Wydziale Rolnym na Uniwersytecie Poznańskim. W tym samym roku podjął studia na Uniwersytecie im. Stefana Batorego jako nadzwyczajny słuchacz Wydziału Sztuk Pięknych; po krótkim czasie naukę przerwał.   Pilecki zbierał i przekazywał materiały wywiadowcze przez wypuszczanych na wolność więźniów podczas IIWŚ. Przygotował pierwszą tajną notę na temat ludobójstwa w Auschwitz. Zorganizował w Auschwitz Związek Organizacji Wojskowych (ZOW). W nocy z 26 na 27 kwietnia 1943 Pilecki wraz z dwoma współwięźniami zdołał uciec z obozu.
W 1943–1944 służył w oddziale III Kedywu KG AK (m.in. jako zastępca dowódcy Brygady Informacyjno-Wywiadowczej „Kameleon”-„Jeż”), brał udział w powstaniu warszawskim.
 Jesienią 1945 roku zorganizował siatkę wywiadowczą i rozpoczął zbieranie informacji wywiadowczych o sytuacji w Polsce, w tym o żołnierzach AK i 2 Korpusu więzionych w obozach NKWD i deportowanych do ZSRS.8 maja 1947 został aresztowany przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa, torturowany i oskarżony o działalność wywiadowczą na rzecz rządu RP na emigracji. 3 marca 1948 przed Rejonowym Sądem Wojskowym w Warszawie rozpoczął się proces tzw. grupy Witolda. 
15 marca 1948 rotmistrz został skazany na karę śmierci. Prezydent Bolesław Bierut nie zgodził się na ułaskawienie.Wyrok wykonano 25 maja w więzieniu mokotowskim przy ul. Rakowieckiej. Rotmistrz został zamordowany strzałem w tył głowy.